Mijn zusje belde me van de week om even bij te kletsen en ze zei dat ze nog snel boodschappen ging doen voordat mijn nichtje een soort balletuitvoering had.
‘Kom anders ook even langs, het duurt maar een kwartiertje, vindt ze leuk!’
‘Een uitvoering? Wat snoeperig, ik kom wel even kijken’
Later bleek de officiële titel: Een balletpresentatie.
Een spontane actie en een uur later fiets ik met mijn dikke winterjas door de regen naar de balletschool. Meer een schooltje. De kindjes nog verstopt voordat ze ten tonele komen, dus het publiek moet even in de kleedkamer van de kinderen wachten. Zittend op kleine bankjes. Ik blijf maar staan, bang dat ik met mijn billen ergens halverwege vast kom te zitten.
Ontroering
'Het gaat beginnen dames en heren'.
'Wel eerst even uw schoenen uittrekken voordat u naar de zaal gaat’.
Wij, de kijkers, zitten even later op elkaars lip opgevouwen op mini- stoeltjes en bankjes. De muziek gaat aan, klassiek. En ik zie een groep kleine kindjes opkomen. Opgetogen gezichtjes. Mooi opgemaakt. Prachtige jurken en balletschoenen. Nog ongecoördineerd maar zo ontzettend zoet. De juf klapt op de maat in haar handen zodat de meisjes weten wat ze moeten doen. Handen omhoog, handen omlaag. Voetjes in mooie schoentjes die dansen. Ik ken deze meisjes niet maar ik ben trots op ze.
En dan verschijnt groep twee; ‘de kabouters’. In dit groepje zit mijn nichtje. Rode rokjes, witte truitjes en rode kapjes. De juf loopt voor bij deze groep. Ze zijn nog te jong om zonder begeleiding te weten wat ze moeten doen. Zij van vier zwaait enthousiast en heeft een lach van oor tot oor. Ze danst en springt samen met nog een stuk of tien andere kabouters. Ze heeft nu al een eigen manier van zijn. Tranen springen in mijn ogen. Op mijn 48e kan ik gelukkig zeggen dat ik vaker huil van ontroering dan van verdriet.
Samen dansen
Ik ga terug in de tijd en denk terug aan het verlegen meisje dat ik op die leeftijd was. Zij van vier en ik zouden zeker vriendinnen zijn geworden. Ik zou haar stoer vinden omdat ze alles durft. Zij zou me geleerd hebben dat ik op die leeftijd al mijn mening mocht uiten, ze zou het voor me opnemen als ik uitgelachen werd omdat ik anders was. We zouden ravotten, dansen en heel veel lachen, want daar houden we allebei van.
Zij van vier nodigt ik van vier uit. Ik van vier stap ook het podium op en doe mee. Blauwe oogschaduw en rode lippen. Ik maak meteen een pirouette op mijn mooie roze balletschoenen. Ik ben ook trots op mijn rokje met stipjes. Ik dans en dans en geef me over aan de muziek.
Op deze leeftijd is perfectie niet aan de orde. Alles is goed. Deze ballerina’s zijn blij met een geïmproviseerd podium. Vergeten soms wat ze moeten doen en vallen per ongeluk. Maar staan zeker met hetzelfde plezier weer op! Ze genieten van elke beweging en ontvangen graag applaus.
Recht op het podium
Hebben we allemaal niet het recht om ons vrij te voelen op het podium? Het podium dat het leven heet. En zou het niet fijn zijn als je dit vrije gevoel kunt vasthouden tijdens je volwassen leven?
Het zou toch geweldig zijn als je niet de behoefte hebt om je continu te vergelijken met de ander? Vallen en opstaan met een lach; kunnen zijn wie je bent en daar blij mee zijn.
Geef ruimte aan het kind in je!
We hebben allemaal een kind in ons. Het kind in je representeert blijdschap, enthousiasme en creativiteit en brengt je van je hoofd naar je hart.
Geef jij ruimte aan jouw kind? Of ben je van mening dat je je als een volwassene moet gedragen? Laat jij je wel eens uitnodigen om mee te zingen, dansen of huppelen. Of vind je dat je maar ‘’normaal’’ moet doen?
Ik speel regelmatig mee met kinderen. Maar ook zonder kleintjes in de buurt, kan ik me zo uitgelaten als een kind gedragen en die onbevangenheid voelen. Ik ben dan ook van mening dat je jezelf niet zo serieus moet nemen.
Stap uit je keurslijf
Het kind in je hoort vrij te zijn. En misschien is dat, door omstandigheden, tijdens je jeugd niet helemaal gelukt. Juist dan is het belangrijk om het in te halen. Het is nooit te laat. Als het kind in je zich welkom voelt, zul jij je vrij voelen! Onderschat het niet. Daarom nodig ik je uit om vaker creatief bezig te zijn. Dans en zing. Het hoeft niet volmaakt te zijn. Het gaat om plezier. Dicht, kleur en wees blij. Gil het soms uit, gewoon omdat je dat in het moment nodig hebt. Teken mooie portretten. Poppetjes met harkenpoten, het maakt niet uit. Alles is mooi. Houd je niet in. Ik weet zeker dat je het kind in je er een plezier mee doet.
De voorstelling is afgelopen en ik klap hard mee. De kindjes maken een buiging. En ik maak een buiging voor hen. Dit was met stip de beste voorstelling die ik dit jaar zag.