Droom jij ook? Over dingen je nog wil doen? Vaak in de verre toekomst. Blijf je het ook steeds vooruitschuiven? Onder het mom ‘heb ik nu echt geen tijd voor’. Heb je er echt geen tijd voor? Of denk je dat je het eigenlijk niet kan. Heb je last van jouw grote saboteurs: angst & onzekerheid. Ik wil graag een boek schrijven, dit wil ik al jaren. De titel was al snel geboren. De structuur liet wat langer op zich wachten. Ik merk dat ik snel afgeleid ben en op zulke momenten vind ik een boek schrijven ineens ingewikkeld.
Aankomende tijd zal ik regelmatig een pagina publiceren. Het lijkt me leuk om je mee te nemen in mijn schrijfproces. Hopelijk kan ik jou inspireren om ook hetgeen op te pakken wat ergens in een hoek ligt en aandacht wil. Creativiteit kent vele vormen.
Ik neem je mee in het leven van Anna en Mike.

Dit blog schreef ik enkele weken geleden, nog voordat de coronacrisis uitbrak. Toch deel ik het alsnog met je. Misschien lees je mijn woorden nu met andere ogen, vanuit een andere invalshoek. Want wat betekent materie, macht en een mooi uiterlijk, als gezondheid, vrijheid en veiligheid ontbreken? Ik wens je gezondheid maar ook veel wijsheid in deze bijzondere tijd. Ik hoop dat je juist iets moois ontdekt aan deze fase waarin vooral angst overheerst. Luister naar de boodschap van de natuur en je eigen ik. Wees niet bang: In stilte vind je jezelf. En dat is het mooiste wat er is. Be safe!

We hebben allemaal een kind in ons. Het kind in je representeert blijdschap, enthousiasme en creativiteit en brengt je van je hoofd naar je hart.
Geef jij ruimte aan het kind? Of ben je van mening dat je je als een volwassene moet gedragen?

Dit blog schreef ik in 2017. Echter niet gepubliceerd. Het onderwerp is nog steeds actueel. Daarom deel ik het alsnog met je. Ik ga “in gesprek” met een (internet)trol. Pesten & agressie komen vaak voort uit pijn. Slachtoffers worden daders. Ik ben er dan ook van overtuigd dat trollen ooit slachtoffer waren. Vanzelfsprekend wens ik óok deze groep mensen veel liefde. Schelden doét pijn en maakt kapot. Het grootste slachtoffer ben je vaak zelf. Misschien iets om over na te denken?

In dit blog refereer ik naar mijn zieke vader. Hij is overleden op 3 juli 2017.

Waarom zijn we eigenlijk zo wars van veranderingen? Hiermee bedoel ik veranderingen die ons worden opgedrongen: verbroken relaties, reorganisaties, burn-out en ga zo maar door. Het eerste wat we vaak doen is weerstand bieden uit angst voor het onbekende. De oude situatie is onaangekondigd (of we hebben de signalen gemist) verdwenen, terwijl de nieuwe situatie er ineens is, maar zonder gebruiksaanwijzing.

Voor mij voelt net doen alsof er niets aan de hand is, in een situatie waar er wel iets aan de hand is, als een roze olifant waar ik niet aan mag denken. Ik ben hier in de minderheid. Velen vinden het makkelijker om niet over emotionele zaken te praten dan wel.

Mensen zeggen snel dat ze iets ‘een plekje’ hebben gegeven. Dit houdt in dat het nog steeds in je systeem zit. Na vele ervaringen uit het verleden te hebben opgeslagen, heb je geen plekje meer over.

Misschien wil je wel contact met jezelf, maar weet je niet hoe. Vanaf je geboorte heb je een ziel. Je innerlijke stem, je intuïtie. Je begeleider voor het leven mits je luistert. Maar soms weet je niet meer hoe deze stem klinkt. Je vergeet naar jezelf te luisteren en te kiezen voor jezelf. Je raakt verstrikt in ‘’het moeten’’ en weet al helemaal niet (meer) hoe je in contact moet komen met de ziel.

Bruine ogen kijken me aan. Een diepe frons splijt haar gezicht bijna doormidden. Ze kijkt me aan, alsof ze wacht dat ik iets ga zeggen.
‘Ik heb geen zin om over mijn moeder te praten’
‘Dat hoeft ook niet’
‘Wist je dat ze’ ze maakt haar zin niet af. Een rozige gloed verschijnt op haar wangen. Ze kijkt naar de grond. Haar nek wordt langzaam rood.
Schaamte is een emotionele reactie op angst voor afwijzing, waarbij het individu de groepsnorm op zichzelf toepast.