Ken je dat gevoel dat je boos wordt om ogenschijnlijk niks bijzonders? Of dat je je zo diep gekwetst voelt om een nietszeggende opmerking? Huilen omdat het op je werk tegenzat en nooit meer terug willen. Emoties op volle toeren.
Waarom voel ik me zoals ik me voel?
Vraag jij jezelf naderhand af waarom je zo’n buiten proportionele reactie had op een gebeurtenis of persoon? Misschien zelfs kinderlijk te noemen. Kinderen zijn vaak zo lekker heftig in hun reactie. Deze primaire reactie is vaak aandoenlijk maar als volwassen persoon kan het behoorlijk in de weg zitten. Hoe kan het zo zijn dat die ene persoon je zo snel op de kast krijgt met zijn/haar opmerkingen?
Terug naar het begin
Het antwoord hierop brengt je vaak terug naar je jeugd. Deze situaties zijn slechts triggers. De persoon of gebeurtenis herinnert je aan iets waar je als kind geen woorden aan kon geven of je was gewoonweg niet opgewassen tegen de situatie. Deze kleine of grote voorvallen heb je opgeslagen in je systeem. Ook al ben je er niet bewust van, betekent niet dat ze er niet zijn.
Degene die jou zo heftig in je emoties brengt, is slechts de prikkel. Een mooie aanleiding om boos te worden met terugwerkende kracht op die persoon die jou als kind gekwetst heeft (vaak je vader of je moeder). Misschien toch eens tijd te gaan onderzoeken wat er speelt? Tenzij je het niet erg vindt dat iemand in het hier en nu jouw gemoedstoestand zo erg kan beïnvloeden dat het soms zelfs je leven bepaalt.
‘Heb ik al een plekje gegeven’
Mensen zeggen snel dat ze iets ‘een plekje’ hebben gegeven. Dit houdt in dat het nog steeds in je systeem zit. Na vele ervaringen uit het verleden te hebben opgeslagen, heb je geen plekje meer over. Je bent meer aan het overleven dan leven. Energie stroomt niet meer en je wordt neerslachtig, ziek of overspannen. Of je loopt continu met de vraag ‘is dit het nou?’ Je lichaam wil licht zijn en energie moet stromen. En dan kan niet als alle laden vol zitten met (pijnlijke) herinneringen en emoties.
In mijn visie is het beter dat je pijnlijke ervaringen aankijkt, verdriet voelt, accepteert en tot slot zelfs omarmt. Dan neemt de ervaring uit het verleden namelijk geen plaats meer in. Je kunt weer in het hier en nu leven en dan begint de herinnering te vervagen. Je creëert ruimte voor nieuwe dingen. Je hebt het oude namelijk echt losgelaten. Wees niet bang om pijn te voelen want laten we eerlijk zijn, pijn sluimert toch wel op de achtergrond. Verwerken kost tijd en gaat soms echt gepaard met pijn. Het leven is niet altijd roze, dat is een illusie.
Blijft een situatie elke keer terugkomen met andere personen in een andere omgeving, ga dan op onderzoek. Ga voelen wat je voelt. De tijd is aangebroken om er mee aan de slag te gaan. Je ziel brengt je bij de juiste personen die je hiermee kunnen helpen. Het enige wat je hoeft te doen is luisteren naar het kind in je. Dat lieve kind wil namelijk bevrijd worden, want het is het kind dat alles heeft meegemaakt. En hij/zij heeft jouw hulp nodig om het te verwerken.
En natuurlijk ben je soms gewoon boos om niks en heb je gewoon je dag niet en ben je wat prikkelbaarder dan andere dagen. Met het verkeerde been uit bed gestapt. En daar is niks mis mee! Maar zorg dat je niet de helft van je leven met het verkeerde been uit bed stapt omdat andere mensen zich niet gedragen zoals jij dat wilt. En jou niet geven wat je zo graag wilt. Dan doe je jezelf echt te kort. Je hebt het recht om te genieten van het leven!